Middagstilte
Het felle witte middaglicht
Raakt het azuurblauwe water.
Fonkelend glinsteren
Duizend diamanten
Dansend over zee.
De hete middagzon
Verhit de lome lucht
Die warm en dik geworden
Alle beweging en geluid
Langzaam laat verstillen.
In dit hete stille uur
Op het midden van de dag
Golven de seconden traag mee
Met het ruisende ritme van de zee.
Zo raakt de tijd verloren.
In dit gestolde moment
Waarin de hele wereld
Voor altijd lijkt te slapen
Smelten mijn gedachten
En drijven dobberend weg in zee.
Een vraag blijft nog even hangen:
Ben ik zonder mijn gedachten
Nu minder of meer mezelf?
Maar de warme lome hitte
Laat ook deze vraag vervagen.
Zo blijf ik achter, alleen
Zonder vraag, zonder antwoord.
Zittend in het zachte warme zand
Luisterend naar het kalme kabbelende water
Slechts gevuld met een lege lome stilte.
(Marjolein Nepveu; maandag 15 juli 2013)